Głuchołazy (dawniej Kozia Szyja, Cygenhals, czes. Hlucholazy, niem. Ziegenhals, także Bad Ziegenhals, łac. Capri Collum) – miasto w Polsce (na Śląsku), w województwie opolskim, w powiecie nyskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Głuchołazy. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do ówczesnego woj. opolskiego.

Położone na styku Gór Opawskich (Sudety), Przedgórza Paczkowskiego (Przedgórze Sudeckie) i Płaskowyżu Głubczyckiego, nad rzeką Białą Głuchołaską i nad potokiem Starynka (też Starynia lub Kletnica), prawym dopływem Białej Głuchołaskiej.

Według danych z 30 czerwca 2008 miasto liczyło 14 835 mieszkańców.

W Głuchołazach do 21 grudnia 2007 roku funkcjonowały przejścia graniczne: Głuchołazy – Mikulovice (drogowe), Głuchołazy – Mikulovice (kolejowe), Głuchołazy – Jindřichov ve Slezsku (kolejowe) oraz w bezpośredniej bliskości miasta Konradów – Zlaté Hory (drogowe)

Polską nazwę miejscowości w formie Koziascyja w książce „Krótki rys jeografii Szląska dla nauki początkowej” wydanej w Głogówku w 1847 wymienił śląski pisarz Józef Lompa.

W 1945 przesiedlono tutaj mieszkańców, m.in. Kozowej, powiat Brzeżany, województwo tarnopolskie.[potrzebny przypis]

W 1946 roku wprowadzono urzędowo nazwę Głuchołazy, zastępując poprzednią niemiecką nazwę Ziegenhals.

Projekt Orderu Uśmiechu stworzyła w 1967 dziewięciolatka z Głuchołaz – Ewa Chrobak, obecnie Kawaler Orderu Uśmiechu i Sekretarz Międzynarodowej Kapituły Orderu Uśmiechu.