Kamiennik (niem. Kamnig) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie nyskim, w gminie Kamiennik.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa opolskiego. Do roku 1975 Kamiennik przynależał do powiatu grodkowskiego.

Miejscowość jest siedzibą gminy Kamiennik.

Położenie

Kamiennik leży w dolinie rzeki Krynki, na skraju Wzgórz Niemczańsko-Strzelińskich. W kierunku północnym leży Równina Grodkowska, na południe Obniżenie Otmuchowskie, za którym leżą już Sudety. Dzięki takiej lokalizacji miejscowość i okolice są atrakcyjne pod względem turystyki pieszej i rowerowej.

Nazwa

Pierwsze wzmianki o wsi były zapisane w źródłach jako Camik (Kamik) (1291 rok) i Kemenik (1369 rok). Nazwa wsi pochodzi od słowa kamyk i tak brzmiała od początku. W okresie hitlerowskiego reżimu w latach 1936-1945 miejscowość nosiła nazwę Steinhaua.

Historia

Kamiennik to stara wieś rycerska gdzie zachowano układ owalnicy. Założona została w XIII wieku.

Kamiennik do czasu sekularyzacji dóbr kościelnych w XVIII w. był własnością biskupa wrocławskiego. W roku 1869 na terenie parafii zamieszkiwało 1068 katolików i 15 ewangelików. Ludność zajmowała się od wieków rolnictwem. Przede wszystkim prowadzono hodowlę bydła i owiec ze względu na podgórską okolicę. Uprawiano we wsi także podstawowe rzemiosła, tkano wełnę i len.

W XIX wieku uruchomiono we wsi dużą wytwórnię witriolu. Dzięki lokalnym zasobom surowców produkowała ona ponad 3500 cetnarów siarczanu żelaza rocznie.

Kryzysowy okres międzywojenny jak i okres PRL-u charakteryzował się ugruntowaniem rolniczo-hodowlanych funkcji miejscowości. W latach 1950-89 działała tu rolnicza spółdzielnia produkcyjna.

Zabytki

Według rejestru Narodowego Instytutu Dziedzictwa na listę zabytków wpisany jest:

• kościół par. pw. św. Andrzeja, barokowy z 1794 r., 1900 r.

inne zabytki:

• zagrody z połowy XIX w., stare murowane z domami mieszkalnymi
• kamienice typu miejskiego o cechach prowincjonalnego baroku i klasycyzmu.

Źródło: wikopedia.org